L. van Beethoven:

Sonata No. 30, in E major, for solo piano, op. 109
Sonata No. 31, in A-flat major, for solo piano, op. 110
Sonata No. 3n c minor, for solo piano, op. 111

Composées entre 1819 et 18avant d’entreprendre le projet de sa 9e symphonie, les trois dernières sonates (n°30 à 3igurent parmi les témoignages les plus intimes du génie beethovénien, au même titre que la Marie-Madeleine de Donatello. La profondeur lyrique du premier mouvement de la 31e sonate ou l es rythmes d es variations de la 3ont autant d’exemples à travers lesquels Beethoven réussit à figurer sa singularité. À propos de ces dernières, Lenz écrit en 185« ces variations pourront un jour être comprises, mais nous doutons qu’elles ne deviennent jamais belles et que ces innovations rythmiques soient appelées à jouer un rôle bien important ». Sur ce point, le Xxe siècle le contredira…


Voor hij begint aan het project voor zijn 9e Symfonie componeert hij tussen 1819 en 18ijn drie laatste sonates (nr.30 tot 3die tot de intiemste getuigenissen van het beethoveniaanse genie behoren, op dezelfde wijze als de Maria Magdalena van Donatello. Zowel de lyrische dieptegang van de eerste beweging van de 31e sonate als de variatieritmes van de 3ormen voorbeelden waarmee Beethoven erin slaagt om zijn eigenheid uit te drukken. Lenz schrijft in 185er die laatste: ‘die variaties zullen ooit kunnen worden begrepen, maar we twijfelen eraan of ze ooit mooi worden en of die ritmische vernieuwingen bestemd zijn om een prominente rol te spelen’. De eeuw zal hierover het tegendeel bewijzen…