Toerisme, immigratie en dan een ruimte van kruising. In de winter -, in de Galerie van de Botanique, neemt Céline Cuvelier ons mee op een reflectie rond onze modi en motieven om te reizen. Tussen schilderkunst, beeldhouwkunst en installatie, stelt elk van haar gebaren een cartografie voor, bouwt het een landschap op. Zo wordt een hybride territorium geschetst, gevormd door ervaringen, verwachtingen en voorwendselen, ook vanuit onze onbeantwoorde vragen.

Brussel, Parijs, Londen, Venetië, Taiwan, Moskou. We reizen de wereld rond in razend tempo. Van "city trips" tot "ontdekkingsreizen" doorkruisen we gebieden, maken we foto's, kopen we snuisterijen, pakken we het allemaal in en nemen we het mee naar huis. Wat heeft dat ‘elders’ dat het ons ertoe aanzet om landen en zeeën over te steken, altijd sneller, altijd verder ? Welke ervaring van de gebieden kunnen we nog putten uit onze reizen als ze op zo'n dynamische manier worden gemaakt en wat is de rol van reistrofeeën, foto's en souvenirs die we tijdens onze omzwervingen hebben verzameld ?

Zoals een spiegelbeeld en bijna symmetrisch duwt de mythe van het Eldorado onze gelijken naar het einde van de wereld om de landen in de tegenovergestelde richting te doorkruisen, altijd verder, altijd langzamer. Welke impact heeft de tijdelijkheid en de intensiteit van de reis op de perceptie van het doorkruiste gebied ? Wat zijn de fantasmagorische beelden van degenen die de onze ontvluchten ?